Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014
Κυριακή 9 Μαρτίου 2014
Σάββατο 8 Μαρτίου 2014
Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014
Πλαστικά Μαλακά Δολώματα
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα θέμα που όχι μόνο θα μπορούσε να γεμίσει από μόνο του τις σελίδες ενός ολόκληρου βιβλίου, αλλά και που θα έπρεπε κανονικά να αποτελεί από μόνο του λόγο για τη συγγραφή ενός βιβλίου. Δολώματα φτιαγμένα από μαλακό πλαστικό υπάρχουν σε όλους τους χρωματισμούς, αλλά και σε όλα τα μεγέθη, από δύο ίντσες μέχρι ένα πόδι και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη μεγαλύτερα. Η πιο γνωστή στο ευρύ κοινό κατηγορία μαλακών δολωμάτων περιλαμβάνει σκουλήκια, χέλια, σαλαμάντρες (τις οποίες συνήθως αποκαλούμε σαύρες), καθώς επίσης και crawdads. Στην πραγματικότητα σχεδόν οτιδήποτε σέρνεται ή κολυμπά έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο στη δημιουργία πλαστικών δολωμάτων. Παράλληλα, κάποια εκπληκτικά ομοιώματα γαρίδων, καλαμαριών και καβούρων έχουν προστεθεί σε εκείνα που χρησιμοποιούνται στο ψάρεμα σε αλμυρό νερό.
Βέβαια, σκουλήκια και χέλια είναι αναμφισβήτητα τα πλέον δημοφιλή. Αν και πολλά σκουλήκια διατίθενται με ήδη περασμένα αγκίστρια, οι περισσότεροι φανατικοί χρήστες σκουληκιών προτιμούν να αρματώνουν τα δικά τους.
Εδώ και καιρό τα πλαστικά σκουλήκια έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή για ψάρεμα σε γλυκό νερό, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που τα χρησιμοποιούν και σε ψάρεμα σε αλμυρά νερά. Μέχρι τώρα η χρήση μαλακών πλαστικών σκουληκιών ή πλαστικών δολωμάτων γινόταν κυρίως σε συνδυασμό με leadhead jigs (ζόγκες). Αυτός ο τρόπος, αν και αποδοτικός, δεν εμπόδισε τους ψαράδες από το να πειραματιστούν και με άλλες μεθόδους χρήσης των δολωμάτων. Πα παράδειγμα, το απλό, χωρίς lead σκουλήκι, έχει πιάσει με επιτυχία πολλά κυνηγόψαρα. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έχει σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με ένα αληθινό δόλωμα. Ποιες περιπτώσεις; Στην πραγματικότητα είναι τόσες πολλές που ο κάθε ψαράς πρέπει να κάνει την δική του έρευνα. Κάποιες από τις χρήσεις πλαστικών σκουληκιών είναι ιδιαίτερα ευφυείς. Πολλοί ψαράδες χρησιμοποιούν grup ή σκουλήκια αντί γαρίδες ή άλλα φυσικά δολώματα σε popping cork rig (αρματωσιά από φελλό) προκειμένου να δελεάσουν ψάρια . Άλλοι αφήνουν δολώματα να κινηθούν ελεύθερα τόσο σε ρηχά όσο και βαθιά νερά, με σκοπό να ψαρέψουν πέστροφες, λαβράκια, λουτσόπερκες και άλλων ειδών ψάρια.
Με το χρώμα τι γίνεται; Σε γλυκά νερά, για πολλά χρόνια τα καθιερωμένα χρώματα ήταν το μαύρο, το μπλε και το μωβ. Ωστόσο, πολλές άλλες αποχρώσεις υπήρξαν κατά καιρούς δημοφιλείς: πράσινο, διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, σχήματα με βούλες, κίτρινο, κεχριμπαρένιο κλπ. Φροντίστε να έχετε πάντα δολώματα διαφόρων χρωμάτων μαζί σας, έτσι ώστε να δοκιμάζετε διάφορα χρώματα μέχρι να αποκτήσετε εμπειρία σχετικά με τα φράγματα και τα χρώματα που δουλεύουν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Βέβαια, σκουλήκια και χέλια είναι αναμφισβήτητα τα πλέον δημοφιλή. Αν και πολλά σκουλήκια διατίθενται με ήδη περασμένα αγκίστρια, οι περισσότεροι φανατικοί χρήστες σκουληκιών προτιμούν να αρματώνουν τα δικά τους.
Εδώ και καιρό τα πλαστικά σκουλήκια έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή για ψάρεμα σε γλυκό νερό, ενώ αρκετοί είναι αυτοί που τα χρησιμοποιούν και σε ψάρεμα σε αλμυρά νερά. Μέχρι τώρα η χρήση μαλακών πλαστικών σκουληκιών ή πλαστικών δολωμάτων γινόταν κυρίως σε συνδυασμό με leadhead jigs (ζόγκες). Αυτός ο τρόπος, αν και αποδοτικός, δεν εμπόδισε τους ψαράδες από το να πειραματιστούν και με άλλες μεθόδους χρήσης των δολωμάτων. Πα παράδειγμα, το απλό, χωρίς lead σκουλήκι, έχει πιάσει με επιτυχία πολλά κυνηγόψαρα. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έχει σχεδόν τα ίδια αποτελέσματα με ένα αληθινό δόλωμα. Ποιες περιπτώσεις; Στην πραγματικότητα είναι τόσες πολλές που ο κάθε ψαράς πρέπει να κάνει την δική του έρευνα. Κάποιες από τις χρήσεις πλαστικών σκουληκιών είναι ιδιαίτερα ευφυείς. Πολλοί ψαράδες χρησιμοποιούν grup ή σκουλήκια αντί γαρίδες ή άλλα φυσικά δολώματα σε popping cork rig (αρματωσιά από φελλό) προκειμένου να δελεάσουν ψάρια . Άλλοι αφήνουν δολώματα να κινηθούν ελεύθερα τόσο σε ρηχά όσο και βαθιά νερά, με σκοπό να ψαρέψουν πέστροφες, λαβράκια, λουτσόπερκες και άλλων ειδών ψάρια.
Με το χρώμα τι γίνεται; Σε γλυκά νερά, για πολλά χρόνια τα καθιερωμένα χρώματα ήταν το μαύρο, το μπλε και το μωβ. Ωστόσο, πολλές άλλες αποχρώσεις υπήρξαν κατά καιρούς δημοφιλείς: πράσινο, διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, σχήματα με βούλες, κίτρινο, κεχριμπαρένιο κλπ. Φροντίστε να έχετε πάντα δολώματα διαφόρων χρωμάτων μαζί σας, έτσι ώστε να δοκιμάζετε διάφορα χρώματα μέχρι να αποκτήσετε εμπειρία σχετικά με τα φράγματα και τα χρώματα που δουλεύουν κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΓΕΘΗ
Στα κυπριακά φράγματα τόσο το μεγαλόστομο λαβράκι όσο και το zanter (λουτσόπερκα) που είναι οι κύριοι θηρευτές, μπορούν να χτυπήσουν με την ίδια ευκολία ένα σκουλήκι των 2 ή 6 ιντσών. Αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες . Μάλιστα, ένας φίλος μου ερπετολόγος μου ανάφερε ότι αρκετά ερπετά, όπως μικρά φίδια 15-20 εκ., όταν προσπαθήσουν να διασχίσουν ένα φράγμα, δέχονται επιθέσεις και τρώγονται από τα ψάρια.
ΑΡΜΑΤΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΚΟΥΛΗΚΙ
Οι παρακάτω αρματωσιές δουλεύουν ιδιαίτερα καλά με μακρουλά, πλαστικά δολώματα – και όχι μόνο με χέλια και σκουλήκια, αλλά και με σαύρες, crawfish και δολώματα που θυμίζουν καλαμάρια – φτάνει το μπροστινό κομμάτι του δολώματος να διαθέτει επαρκές μάκρος και πάχος προκειμένου να μπορέσει να χωρέσει το επιλεγμένο αγκίστρι. Οποιοδήποτε πλαστικό δόλωμα το οποίο είναι πολύ κοντό για να αρματωθεί με το αγκίστρι κρυμμένο, θα πρέπει βεβαίως να αρματωθεί με το αγκίστρι εκτεθειμένο.
Η χρήση μιας ζόγκας μπορεί να μας βοηθήσει να αρματώσουμε ένα σκουλήκι ή ένα πλαστικό δόλωμα. Η ζόγκα θα μας προσφέρει και βάρος και θα βοηθήσει στη βολή και στη βύθιση του σκουληκιού. Πέρα από τη ζόγκα, το άλλο βοήθημα που έχουμε για να μπορέσουμε να ρίξουμε το σκουλήκι μας πιο μακριά ή πιο βαθιά είναι ένα σκωληκοειδές βαρίδιο. Ένας ειδικός τύπος συρτού βαριδίου ονομάζεται «σκωληκοειδές» ή «κωνικό» βαρίδιο και χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με την αρματωσιά Texas, καθώς και άλλες αρματωσιές.
Όπως και τα αυγοειδή βαρίδια για αλμυρά νερά, έτσι και το σκωληκοειδές βαρίδιο περνιέται στη μισίνα, όπου αφήνεται να κινηθεί ελεύθερα. Πάντως, η αιχμηρή μύτη του επιτρέπει να γλιστρά ανάμεσα σε χόρτα πιο εύκολα από ένα αυγοειδές βαρίδιο. Παλαιότερα, σχεδόν όλοι οι ψαράδες αρπακτικών άφηναν το βαρίδιο ελεύθερο να κυλήσει, ενώ σήμερα είναι πιο σύνηθες να στερεώνεται πιο σφιχτά στη μισίνα (πετονιά), σε συγκεκριμένο σημείο που εμείς επιθυμούμε. Το στερέωμα γίνεται σπρώχνοντας μια οδοντογλυφίδα όσο πιο βαθιά γίνεται στο αυλάκι του βαριδίου και στη συνέχεια σπάζοντας την οδοντογλυφίδα, για να μην είναι ορατή. Ένας άλλος τρόπος για να στερεώσουμε το σκωληκοειδές βαρίδιο είναι απλά να στριμώξουμε ένα μικρό slipshot ακριβώς μπροστά από τη γραμμή. Το σταθερό βαρίδιο επιτρέπει καλύτερη διαχείριση του σκουληκιού κατά τη διάρκεια του τραβήγματος – στην πραγματικότητα τον ίδιο έλεγχο που έχουμε με τα jigs. Παράλληλα, τα προβλήματα μειώνονται αισθητά. Εάν τα χόρτα στον πυθμένα είναι πρόβλημα ή αν ο βυθός είναι δύσκολος, η ίδια αρματωσιά μπορεί να γίνει αποτελεσματικά αλλάζοντας απλά το βάρος για λιγότερη βύθιση. Τα αγκίστρια με κλίση κοντά στο «μάτι» προτιμούνται για να αρματώνουμε σκουλήκια, καθώς τα βοηθούν να κινούνται πιο ρεαλιστικά στο νερό.
Αρματωσιές με τέτοια αγκίστρια μπορούν να γίνουν με τον ίδιο τρόπο που γίνονται και οι αρματωσιές με παραδοσιακά αγκίστρια, χρησιμοποιώντας την μέθοδο του Texas Rig. Η πατέντα του sproat είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη. Τα αγκίστρια Aberdeen δουλεύουν καλά με αρματωσιές τύπου Texas, όταν δηλαδή ελαφριά εργαλεία spinning έχουν επιλεχθεί. Στις αρματωσιές τύπου Texas τοποθετούμε τη μύτη του αγκιστριού μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού και το πιέζουμε προς τα έξω μέχρι να δούμε ότι εξέχει για μισή ίντσα περίπου. Στη συνέχεια, το αγκίστρι περιστρέφεται ολόκλήρο γύρω από τον άξονα του και τραβιέται προς τα κάτω, έτσι ώστε το μάτι του να θαφτεί ολοκληρωτικά μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού. Τελευταίο βήμα είναι η εισχώρηση της μύτης του αγκιστριού στο κορμί του σκουληκιού.
Με τις αρματωσιές Texas, όπως και με άλλες αρματωσιές σκουληκιών, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί προκειμένου το σκουλήκι να είναι όσο το δυνατό πιο όμοιο σε σχέση με το αγκίστρι, έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν τύλιγμα. Πάντως, η επίσης δημοφιλής αρματωσιά Carolina είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε το σκουλήκι να τυλίγεται κατά τη διάρκεια της επαναφοράς. Αν θέλετε να αρματώσετε ένα σκουλήκι, προκειμένου να τυλιχθεί, θα πρέπει απλά να τοποθετήσετε τη μύτη του αγκιστριού πιο κάτω στο κορμί του σκουληκιού και έτσι θα δημιουργηθεί μια καμπή που θα προεξέχει από το σκουλήκι, όταν η αρματωσιά τελειώσει. Για να σταματήσει το τύλιγμα της μισίνας, οι αρματωσιές Carolina πρέπει να έχουν ενσωματωμένο στριφτάρι (swivel), το οποίο τοποθετείται ένα περίπου πόδι πάνω από το σκουλήκι, με ένα σκωληκοειδές ή αυγοειδές βαρίδιο πάνω από τον σύνδεσμο. Όλα τα σκουλήκια αρματωμένα με την μύτη του αγκιστριού , πρέπει να χρησιμοποιούνται με ένα ιδιαίτερα δύσκαμπτο καλάμι. Φροντίστε να μην αφήσετε καθόλου χαλαρότητα και να πετύχετε ένα δυνατό τράβηγμα, για να βεβαιωθείτε πως η μύτη περνάει μέσα από το σκουλήκι και εισέρχεται στο ψάρι. Αυτός είναι ο λόγος που τα stiff action καλάμια γλυκού νερού – είτε χρησιμοποιούνται για spinning είτε για bait casting – συνήθως αποκαλούνται «καλάμια σκουληκιών» (worm rods).
Η βασική μέθοδος ψαρέματος με πλαστικό σκουλήκι (αρματωμένο ή όχι) είναι να το αφήσετε να βυθιστεί στον πάτο και στη συνέχεια να το τραβήξετε αργά προς το μέρος σας με μικρές ανοδικές κινήσεις της άκρης του καλαμιού και τακτικές ανάπαυλες ανάμεσα στα τραβήγματα.
Όμως – όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλα είδη ψαρέματος – η βασική μέθοδος από μόνη της δεν είναι επαρκής. Κάποιες φορές το σκουλήκι παράγει περισσότερα κτυπήματα (strikes), εάν κλήρο γύρω από τον άξονα του και τραβιέται προς τα κάτω, έτσι ώστε το μάτι του να θαφτεί ολοκληρωτικά μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού. Τελευταίο βήμα είναι η εισχώρηση της μύτης του αγκιστριού στο κορμί του σκουληκιού.
Με τις αρματωσιές Texas, όπως και με άλλες αρματωσιές σκουληκιών, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί προκειμένου το σκουλήκι να είναι όσο το δυνατό πιο όμοιο σε σχέση με το αγκίστρι, έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν τύλιγμα. Πάντως, η επίσης δημοφιλής αρματωσιά Carolina είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε το σκουλήκι να τυλίγεται κατά τη διάρκεια της επαναφοράς. Αν θέλετε να αρματώσετε ένα σκουλήκι, προκειμένου να τυλιχθεί, θα πρέπει απλά να τοποθετήσετε τη μύτη του αγκιστριού πιο κάτω στο κορμί του σκουληκιού και έτσι θα δημιουργηθεί μια καμπή που θα προεξέχει από το σκουλήκι, όταν η αρματωσιά τελειώσει. Για να σταματήσει το τύλιγμα της μισίνας, οι αρματωσιές Carolina πρέπει να έχουν ενσωματωμένο στριφτάρι (swivel), το οποίο τοποθετείται ένα περίπου πόδι πάνω από το σκουλήκι, με ένα σκωληκοειδές ή αυγοειδές βαρίδιο πάνω από τον σύνδεσμο. Όλα τα σκουλήκια αρματωμένα με την μύτη του αγκιστριού , πρέπει να χρησιμοποιούνται με ένα ιδιαίτερα δύσκαμπτο καλάμι. Φροντίστε να μην αφήσετε καθόλου χαλαρότητα και να πετύχετε ένα δυνατό τράβηγμα, για να βεβαιωθείτε πως η μύτη περνάει μέσα από το σκουλήκι και εισέρχεται στο ψάρι. Αυτός είναι ο λόγος που τα stiff action καλάμια γλυκού νερού – είτε χρησιμοποιούνται για spinning είτε για bait casting – συνήθως αποκαλούνται «καλάμια σκουληκιών» (worm rods).
Η βασική μέθοδος ψαρέματος με πλαστικό σκουλήκι (αρματωμένο ή όχι) είναι να το αφήσετε να βυθιστεί στον πάτο και στη συνέχεια να το τραβήξετε αργά προς το μέρος σας με μικρές ανοδικές κινήσεις της άκρης του καλαμιού και τακτικές ανάπαυλες ανάμεσα στα τραβήγματα.
Όμως – όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλα είδη ψαρέματος – η βασική μέθοδος από μόνη της δεν είναι επαρκής. Κάποιες φορές το σκουλήκι παράγει περισσότερα κτυπήματα (strikes), εάν
τυλιχθεί σταθερά στο νερό σε αργούς ρυθμούς. Άλλες φορές, απαιτείται ένα μεσαίο ή ακόμη και πιο γρήγορο τράβηγμα για να τσιμπήσουν τα ψάρια. Πολλοί ψαράδες χρησιμοποιούν σκουλήκια όπως ακριβώς θα χρησιμοποιούσαν ένα plug ή άλλο δόλωμα. Το ρίχνουν κοντά στην ακτή, το μαζεύουν για λίγα πόδια με τη μέθοδο του stop-and-go, το τυλίγουν και το ξαναπετούν στο νερό. Αυτοί οι ψαράδες πιστεύουν – και για σοβαρούς λόγους -ότι τα λαβράκια είτε θα τσιμπήσουν στην αρχή του μαζέματος, είτε δεν θα τσιμπήσουν καθόλου.
Το σκουλήκι είναι ένα εκπληκτικό δόλωμα για ψάρεμα σε χοντρά χόρτα ή λιμνούλες με άνθη. Πετάξτε το στην άγρια φύση, μαζέψετε το αργά και αφήστε το να επιπλεύσει κοντά σε καλάμια ή πάνω από την κορυφή των ανθών. Αν κτυπήσει μικρή επιφάνεια νερού αφήστε το να βυθιστεί για λίγα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσετε να το μαζεύετε πάλι.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος συγχρονισμού του τραβήγματος σας στο ψάρεμα με σκουλήκια. Όταν αποκτήσετε λίγη πείρα το ένστικτο σας θα σας οδηγήσει από μόνο του.
Η χρήση μιας ζόγκας μπορεί να μας βοηθήσει να αρματώσουμε ένα σκουλήκι ή ένα πλαστικό δόλωμα. Η ζόγκα θα μας προσφέρει και βάρος και θα βοηθήσει στη βολή και στη βύθιση του σκουληκιού. Πέρα από τη ζόγκα, το άλλο βοήθημα που έχουμε για να μπορέσουμε να ρίξουμε το σκουλήκι μας πιο μακριά ή πιο βαθιά είναι ένα σκωληκοειδές βαρίδιο. Ένας ειδικός τύπος συρτού βαριδίου ονομάζεται «σκωληκοειδές» ή «κωνικό» βαρίδιο και χρησιμοποιείται συχνά σε συνδυασμό με την αρματωσιά Texas, καθώς και άλλες αρματωσιές.
Όπως και τα αυγοειδή βαρίδια για αλμυρά νερά, έτσι και το σκωληκοειδές βαρίδιο περνιέται στη μισίνα, όπου αφήνεται να κινηθεί ελεύθερα. Πάντως, η αιχμηρή μύτη του επιτρέπει να γλιστρά ανάμεσα σε χόρτα πιο εύκολα από ένα αυγοειδές βαρίδιο. Παλαιότερα, σχεδόν όλοι οι ψαράδες αρπακτικών άφηναν το βαρίδιο ελεύθερο να κυλήσει, ενώ σήμερα είναι πιο σύνηθες να στερεώνεται πιο σφιχτά στη μισίνα (πετονιά), σε συγκεκριμένο σημείο που εμείς επιθυμούμε. Το στερέωμα γίνεται σπρώχνοντας μια οδοντογλυφίδα όσο πιο βαθιά γίνεται στο αυλάκι του βαριδίου και στη συνέχεια σπάζοντας την οδοντογλυφίδα, για να μην είναι ορατή. Ένας άλλος τρόπος για να στερεώσουμε το σκωληκοειδές βαρίδιο είναι απλά να στριμώξουμε ένα μικρό slipshot ακριβώς μπροστά από τη γραμμή. Το σταθερό βαρίδιο επιτρέπει καλύτερη διαχείριση του σκουληκιού κατά τη διάρκεια του τραβήγματος – στην πραγματικότητα τον ίδιο έλεγχο που έχουμε με τα jigs. Παράλληλα, τα προβλήματα μειώνονται αισθητά. Εάν τα χόρτα στον πυθμένα είναι πρόβλημα ή αν ο βυθός είναι δύσκολος, η ίδια αρματωσιά μπορεί να γίνει αποτελεσματικά αλλάζοντας απλά το βάρος για λιγότερη βύθιση. Τα αγκίστρια με κλίση κοντά στο «μάτι» προτιμούνται για να αρματώνουμε σκουλήκια, καθώς τα βοηθούν να κινούνται πιο ρεαλιστικά στο νερό.
Αρματωσιές με τέτοια αγκίστρια μπορούν να γίνουν με τον ίδιο τρόπο που γίνονται και οι αρματωσιές με παραδοσιακά αγκίστρια, χρησιμοποιώντας την μέθοδο του Texas Rig. Η πατέντα του sproat είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη. Τα αγκίστρια Aberdeen δουλεύουν καλά με αρματωσιές τύπου Texas, όταν δηλαδή ελαφριά εργαλεία spinning έχουν επιλεχθεί. Στις αρματωσιές τύπου Texas τοποθετούμε τη μύτη του αγκιστριού μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού και το πιέζουμε προς τα έξω μέχρι να δούμε ότι εξέχει για μισή ίντσα περίπου. Στη συνέχεια, το αγκίστρι περιστρέφεται ολόκλήρο γύρω από τον άξονα του και τραβιέται προς τα κάτω, έτσι ώστε το μάτι του να θαφτεί ολοκληρωτικά μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού. Τελευταίο βήμα είναι η εισχώρηση της μύτης του αγκιστριού στο κορμί του σκουληκιού.
Με τις αρματωσιές Texas, όπως και με άλλες αρματωσιές σκουληκιών, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί προκειμένου το σκουλήκι να είναι όσο το δυνατό πιο όμοιο σε σχέση με το αγκίστρι, έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν τύλιγμα. Πάντως, η επίσης δημοφιλής αρματωσιά Carolina είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε το σκουλήκι να τυλίγεται κατά τη διάρκεια της επαναφοράς. Αν θέλετε να αρματώσετε ένα σκουλήκι, προκειμένου να τυλιχθεί, θα πρέπει απλά να τοποθετήσετε τη μύτη του αγκιστριού πιο κάτω στο κορμί του σκουληκιού και έτσι θα δημιουργηθεί μια καμπή που θα προεξέχει από το σκουλήκι, όταν η αρματωσιά τελειώσει. Για να σταματήσει το τύλιγμα της μισίνας, οι αρματωσιές Carolina πρέπει να έχουν ενσωματωμένο στριφτάρι (swivel), το οποίο τοποθετείται ένα περίπου πόδι πάνω από το σκουλήκι, με ένα σκωληκοειδές ή αυγοειδές βαρίδιο πάνω από τον σύνδεσμο. Όλα τα σκουλήκια αρματωμένα με την μύτη του αγκιστριού , πρέπει να χρησιμοποιούνται με ένα ιδιαίτερα δύσκαμπτο καλάμι. Φροντίστε να μην αφήσετε καθόλου χαλαρότητα και να πετύχετε ένα δυνατό τράβηγμα, για να βεβαιωθείτε πως η μύτη περνάει μέσα από το σκουλήκι και εισέρχεται στο ψάρι. Αυτός είναι ο λόγος που τα stiff action καλάμια γλυκού νερού – είτε χρησιμοποιούνται για spinning είτε για bait casting – συνήθως αποκαλούνται «καλάμια σκουληκιών» (worm rods).
Η βασική μέθοδος ψαρέματος με πλαστικό σκουλήκι (αρματωμένο ή όχι) είναι να το αφήσετε να βυθιστεί στον πάτο και στη συνέχεια να το τραβήξετε αργά προς το μέρος σας με μικρές ανοδικές κινήσεις της άκρης του καλαμιού και τακτικές ανάπαυλες ανάμεσα στα τραβήγματα.
Όμως – όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλα είδη ψαρέματος – η βασική μέθοδος από μόνη της δεν είναι επαρκής. Κάποιες φορές το σκουλήκι παράγει περισσότερα κτυπήματα (strikes), εάν κλήρο γύρω από τον άξονα του και τραβιέται προς τα κάτω, έτσι ώστε το μάτι του να θαφτεί ολοκληρωτικά μέσα στο κεφάλι του σκουληκιού. Τελευταίο βήμα είναι η εισχώρηση της μύτης του αγκιστριού στο κορμί του σκουληκιού.
Με τις αρματωσιές Texas, όπως και με άλλες αρματωσιές σκουληκιών, ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί προκειμένου το σκουλήκι να είναι όσο το δυνατό πιο όμοιο σε σχέση με το αγκίστρι, έτσι ώστε να αποφευχθεί τυχόν τύλιγμα. Πάντως, η επίσης δημοφιλής αρματωσιά Carolina είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε το σκουλήκι να τυλίγεται κατά τη διάρκεια της επαναφοράς. Αν θέλετε να αρματώσετε ένα σκουλήκι, προκειμένου να τυλιχθεί, θα πρέπει απλά να τοποθετήσετε τη μύτη του αγκιστριού πιο κάτω στο κορμί του σκουληκιού και έτσι θα δημιουργηθεί μια καμπή που θα προεξέχει από το σκουλήκι, όταν η αρματωσιά τελειώσει. Για να σταματήσει το τύλιγμα της μισίνας, οι αρματωσιές Carolina πρέπει να έχουν ενσωματωμένο στριφτάρι (swivel), το οποίο τοποθετείται ένα περίπου πόδι πάνω από το σκουλήκι, με ένα σκωληκοειδές ή αυγοειδές βαρίδιο πάνω από τον σύνδεσμο. Όλα τα σκουλήκια αρματωμένα με την μύτη του αγκιστριού , πρέπει να χρησιμοποιούνται με ένα ιδιαίτερα δύσκαμπτο καλάμι. Φροντίστε να μην αφήσετε καθόλου χαλαρότητα και να πετύχετε ένα δυνατό τράβηγμα, για να βεβαιωθείτε πως η μύτη περνάει μέσα από το σκουλήκι και εισέρχεται στο ψάρι. Αυτός είναι ο λόγος που τα stiff action καλάμια γλυκού νερού – είτε χρησιμοποιούνται για spinning είτε για bait casting – συνήθως αποκαλούνται «καλάμια σκουληκιών» (worm rods).
Η βασική μέθοδος ψαρέματος με πλαστικό σκουλήκι (αρματωμένο ή όχι) είναι να το αφήσετε να βυθιστεί στον πάτο και στη συνέχεια να το τραβήξετε αργά προς το μέρος σας με μικρές ανοδικές κινήσεις της άκρης του καλαμιού και τακτικές ανάπαυλες ανάμεσα στα τραβήγματα.
Όμως – όπως άλλωστε συμβαίνει και με άλλα είδη ψαρέματος – η βασική μέθοδος από μόνη της δεν είναι επαρκής. Κάποιες φορές το σκουλήκι παράγει περισσότερα κτυπήματα (strikes), εάν
τυλιχθεί σταθερά στο νερό σε αργούς ρυθμούς. Άλλες φορές, απαιτείται ένα μεσαίο ή ακόμη και πιο γρήγορο τράβηγμα για να τσιμπήσουν τα ψάρια. Πολλοί ψαράδες χρησιμοποιούν σκουλήκια όπως ακριβώς θα χρησιμοποιούσαν ένα plug ή άλλο δόλωμα. Το ρίχνουν κοντά στην ακτή, το μαζεύουν για λίγα πόδια με τη μέθοδο του stop-and-go, το τυλίγουν και το ξαναπετούν στο νερό. Αυτοί οι ψαράδες πιστεύουν – και για σοβαρούς λόγους -ότι τα λαβράκια είτε θα τσιμπήσουν στην αρχή του μαζέματος, είτε δεν θα τσιμπήσουν καθόλου.
Το σκουλήκι είναι ένα εκπληκτικό δόλωμα για ψάρεμα σε χοντρά χόρτα ή λιμνούλες με άνθη. Πετάξτε το στην άγρια φύση, μαζέψετε το αργά και αφήστε το να επιπλεύσει κοντά σε καλάμια ή πάνω από την κορυφή των ανθών. Αν κτυπήσει μικρή επιφάνεια νερού αφήστε το να βυθιστεί για λίγα δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσετε να το μαζεύετε πάλι.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη μέθοδος συγχρονισμού του τραβήγματος σας στο ψάρεμα με σκουλήκια. Όταν αποκτήσετε λίγη πείρα το ένστικτο σας θα σας οδηγήσει από μόνο του.
ΣΚΟΥΛΗΚΙΑ JERK
Αυτή η κατηγορία αποτελείται από δολώματα φτιαγμένα από πλαστικό, το οποίο είναι μαλακό, όμως σκληρότερο από τη συνήθη για άλλα πλαστικά δολώματα φόρμουλα. Τα δολώματα αυτού του τύπου ξεχωρίζουν από το αυλάκι που έχουν στο πάνω μέρος του κορμιού τους. Έτσι, όταν χρησιμοποιείτε αρματωσιά τύπου Texas (την οποία έχουμε εξηγήσει πιο πάνω), η μύτη του αγκιστριού δεν μένει χωσμένη μέσα στο δόλωμα, αλλά βρίσκεται μέσα στο αυλάκι. Είναι πλήρως προστατευμένο από προβλήματα σε κλώνους και χόρτα, ενώ παράλληλα δεν χρειάζεται να διαπεράσει το δόλωμα όταν τσιμπήσει το ψάρι. Jerkbaits από διάφορους κατασκευαστές έρχονται σε διαφορετικά σχήματα. Μπορεί να είναι σκωληκοειδή, σε σχήμα γυμνοσάλιαγκα , shiner like ή σε σχήμα πούρου. Ωστόσο, το προστατευτικό αυλάκι του αγκιστριού είναι εκείνο που τα καθορίζει, καθώς επίσης και ο τρόπος με τον οποίο ψαρεύονται. Συνήθως τραβιούνται αργά, με παύσεις και μερικά τινάγματα. Ανεξαρτήτως μεγέθους, όλα παριστάνουν πλάσματα σε εξαιρετική δύνη, και έχουν συγκαταλέγει ανάμεσα στα δολώματα με τα περισσότερα τσιμπήματα ψαριών τόσο για πέρκες όσο και για παραθαλάσσια αρπακτικά. Η εκπληκτική επιτυχία τους είναι εν μέρει αποτέλεσμα του ότι βρίσκονται ανάμεσα στα δολώματα με τα λιγότερα φύκια, ενώ μπορούν παραράλληλα να πεταχτούν ή να τραβηχτούν σχεδόν παντού χωρίς να πιαστούν κάπου.
ΛΑΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ (Largemouth bass)
ΛΑΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ (Largemouth bass)
Επιστημονικό όνομα: Micropterus salmoides
Σχήμα: Σώμα επίμηκες, κάπως πλατύ, με μεγάλο κεφάλι και στόμα, κυρτή ράχη προς το κεφάλι μεγάλο ουραίο πτερύγιο
Χρώμα: Γκριζοπράσινο με σκούρες βούλες στα πλευρά, ελαφρά ξασπρισμένη κοιλία και ελαφρά κιτρινωπά πτερύγια.
Συνηθισμένο μέγεθος: Μήκος 20-35 εκ., βάρος 0,5-1 κιλό.
Ιδιαιτέρα χαρακτηριστικά – Συνήθειες: Φέρει μεγάλα σκληρά λέπια που καλύπτουν όλο το σώμα. Η κεφαλή κατέχει το 1/3 περίπου του σώματος και το στόμα του φέρει μικρά δόντια. Έχει δύο ραχιαία πτερύγια. Το πρώτο πτερύγιο είναι πιο χαμηλό με σκληρές ακτίνες.
Κρύβεται στη βλάστηση ή κάτω από πέτρες και παραμονεύει για την τροφή του.
Είναι ψάρι αρπακτικό, με εξαιρετικής ποιότητας σάρκα.
Περίοδος αναπαραγωγής: Χειμώνας.
Τροφή: Τρέφεται κυρίως με μικρά ζωντανά ψαράκια, σκουλήκια, έντομα και άλλους ζωικούς μικροοργανισμούς.
Εποχή Ψαρέματος: Άνοιξη, καλοκαίρι και φθινόπωρο.
Δόλωμα: Μικρά ζωντανά και νεκρά ψάρια, σκουλήκια ή έντομα, τεχνητά δολώματα.
Το λαυράκι ψαρεύεται κυριώς την άνοιξη και το καλοκαίρι αφού είναι πιο κινητικό και επιθετικό , όταν αρχίσουν να ζεσταίνονται τα νερά. Η πιο επιτυχημένη τεχνική για το ψάρεμα του θεωρείται το spinning με τεχνιτά ψαράκια ή με ζωντανό δόλωμα . Μπορεί όμως να ψαρευτεί και με φελλό με ζωντανό δόλωμα.
Στίρα
Στίρα
Τη συναντάμε συχνά σε μικρές πέτρες και πλάκες που περιβάλλονται από άμμο. Είναι δυνατόν κάτω από μια πλάκα να βρούμε 4 και 5 μαζί. Μόλις αντιληφθεί τη παρουσία μας τρυπώνει στη φωλιά της και μετά από ένα – δύο λεπτά ξαναβγαίνει για να δει τι γίνεται. Εμείς, επομένως, πρέπει να περιμένουμε να τρυπώσει και μόλις περάσουν 30 με 40 δευτερόλεπτα βουτάμε και τη βρίσκουμε με το κεφάλι έξω να παρατηρεί. Αν την πετύχουμε στο κεφάλι δίνει φοβερό αγώνα για τη σωτηρία της. Σε αντίθετη περίπτωση, που την τραυματίσουμε μονάχα, και όχι σοβαρά, μπορεί να ξεφύγει από τη δελφινιέρα μας και με τα εντόσθια της έξω, να πάει να ξεψυχίσει αθέατη σε κάποια βάθη της σπηλιάς.
Ο σηκιός
Ο σηκιός  Sciaena umbra ο κοινός μας σηκιός ή παντελής, ή οσκιός, ή απόσκι. Λανθασμένα αναφέρεται σαν μυλοκόπι, αφού αυτό πρόκειται για στενό συγγενή του, με αρκετές ομοιότητες αλλά με πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις και με μεγάλη σπανιότητα . Η κοινή του ονομασία είναι πιθανό να προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη «σκαιός» αλλά όχι με την ευρύτερη έννοια του «σκοτεινός», αλλά εκείνου που αρέσκεται να συχνάζει στα σκαιώδη μέρη (σκοτεινά - υποφωτισμένα). Όντως τις συννεφιασμένες ημέρες είναι πιθανότερη η κυκλοφορία και κατ επέκταση ο εντοπισμός των ψαριών αυτών έξω από τη φωλιά τους και βέβαια αρέσκεται να κυκλοφορεί περισσότερο τις νυκτερινές ώρες για την εξεύρεση της τροφής του. Θα μπορούσε κάποιος να το κατατάξει στα ψάρια των βράχων αφού εκεί συνήθως θα το συναντήσουμε. Μεταναστεύει κι αυτό όπως και τα περισσότερα ψάρια για λόγους που είναι δύσκολο να γνωρίζουμε, αλλά μάλλον ξέρει τι κάνει αφού είναι από τα είδη της ρηχής υποθαλάσσιας ζώνης που έχει καταφέρει να επιβιώσει ικανοποιητικά μέχρι και τη σημερινή δύσκολη εποχή της υπεραλίευσης. Έχει μακρόστενο σώμα, το οποίο καλύπτεται από λέπια αρκετά ισχυρά, τόσο ώστε να μπορούν να εξοστρακίσουν μια βολή υπό γωνία! Τα χρώματά του παραπέμπουν σε τροπικό ψάρι, αφού το ασημένιο, το χρυσό και το πρασινοκίτρινο σε συνδυασμό με τη συμπαθητική του μούρη και τα πλουμιστά πτερύγια συνθέτουν ένα πανέμορφο ψάρι. Το ψάρι αυτό όταν βρίσκεται στα χέρια σου έχεις την αίσθηση πως κρατάς κάτι πραγματικά πολύτιμο. Και κάπως έτσι είναι. Το βάρος του μπορεί σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις να αγγίξει και τα 4 ίσως και παραπάνω κιλά, αλλά σήμερα σηκιοί τρόπαια για τον υποβρύχιο κυνηγό θεωρούνται τα κομμάτια που υπερβαίνουν τα 2 κιλά. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ανθεκτικό ψάρι κι αυτό το αντιλαμβάνεται όποιος δει επουλωμένες τεράστιες πληγές σε κάποια άτομα του είδους . Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δε βρίσκετε στα ψαράδικα σηκιούς; O σηκιός είναι ένα αμιγώς ψαροτουφεκάδικο ψάρι, αφού σπάνια συλλαμβάνεται με τα διάφορα αλιευτικά εργαλεία των αλιέων επιφανείας. Τις λίγες δε φορές που θα συμβεί να συλλάβουν κάποιο κομμάτι του είδους, θα το κρατήσουν για τον εαυτό τους επειδή εκτιμάται ως ένας από τους πιο εύγεστους κατοίκους του βυθού! Αριθμοί κοπαδιών Δεν είναι λίγες οι φορές (ακόμα και σήμερα) που συναντώνται κοπάδια με 20, 30 ή και περισσότερα μέλη. Οι συνηθέστεροι όμως αριθμοί αφορούν 5 με 10 άτομα. Σωστή διαχείριση λοιπόν των μικρών κοπαδιών για να έχουμε και αύριο. Ο άρχοντας της εξαφάνισης Δίκαια θα μπορούσαμε να του αποδώσουμε τον τίτλο, αφού με ένα μαγικό τρόπο μπορεί να εξαφανιστεί από ένα τόπο που θεωρητικά (για εμάς) δεν γίνεται. Χαίρομαι πολύ για αυτή τη δυνατότητα του σηκιού και για την δική μας αδυναμία να τον εντοπίσουμε όταν αυτός αποφασίσει πως θα κρυφτεί. Ολόκληρες γενιές ψαροκυνηγών έχουν αναρωτηθεί για το θέμα αυτό, αλλά συμπέρασμα ποτέ δε βγήκε. Το όπλο Τα μεσαίου μήκους όπλα είναι τα ιδανικότερα για το κυνήγι των σηκιών, αφού θα αναγκαστείς να τον αναζητήσεις στις στενωσιές των βράχων που καταφεύγει παρόλα αυτά προσωπικά χρησιμοποιώ λαστιχοβόλο 100 cm στην βέργα του οποίου έχω φτιάξει και μία τρίτη εγκοπή για μαλακές βολές στην τρύπα. Ο φακός Η τσαπατσουλιά σε όλο της το μεγαλείο. Ένας εύκολος και γρήγορος τρόπος να λαχταρίζουμε τα ψαράκια και να απορφανίζουμε τα θαλάμια. Ψάρια βράχων βγαίνουν και χωρίς φακό. Στο κάτω κάτω τα πολύ σκοτεινά σημεία των θαλαμιών είναι η ευκαιρία που πρέπει να δώσουμε στα ψάρια για να επιβιώσουν. Κι εμείς δε το κάνουμε. Το κυνήγι των σηκιών στους βράχους Η προσέγγιση : Θα τους δούμε να περιφέρονται νωχελικά έξω από τα θαλάμια τους, αλλά με μια χάρη απίστευτη. Μπορεί να κάθονται ακίνητοι λες και συλλογίζονται ή περιμένουν κάτι. Η κατά μέτωπο αθόρυβη βουτιά με «σβήσιμο» της πεδιλιάς μας κατά την έλευση στην ζώνη της αρνητικής πλευστότητας, θα μας επιτρέψει την προσέγγιση του κοπαδιού. Η βολή : Επιλέγουμε σύντομα το θήραμά μας και προσπαθούμε να το πετύχουμε στη σπονδυλική του στήλη. Αυτό γιατί η εύθραυστη σάρκα του ψαριού αυτού σε συνδυασμό με τη δύναμη που έχει δεν επιτρέπει επιπόλαια βολή. Το ισχυρό του χτύπημα του σηκιού επάνω στη βέργα μας εύκολα μπορεί να σχίσει μεγάλο μέρος της σάρκας του και εμείς να αναρωτιόμαστε με θλίψη τι ακριβώς συνέβη! Καλό είναι στο κυνήγι του σηκιού να μη χρησιμοποιούμε βέργα χοντρότερη από 6,5 χιλ. Αυτό επειδή ο σηκιός είναι ικανός με το θόρυβο του πατήματος της σκανδάλης να εκτιναχθεί σε δέκατα του δευτερολέπτου και η βέργα μας να καρφωθεί στο πουθενά!!. Άρα ελαφριά βέργα ίσον ταχύτητα βολής, ίσον καλές πιθανότητες καρφώματος του ψαριού. Πάμε για άλλο ένα! Αν όλα έγιναν σωστά κατά τη σύλληψη του πρώτου σηκιού και δε δημιουργήσαμε υποβρύχια αναστάτωση κατά το χτύπημά του κι αν είχαμε μια επίσης αθόρυβη ανάδυση, μπορούμε να επιχειρήσουμε και τη σύλληψη ενός δεύτερου ψαριού, καρτερεύοντας αυτή τη φορά λίγο μακρύτερα από την είσοδο των βράχων που κατέφυγαν. Είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα δούμε έξω από το θαλάμι άλλα ψάρια και θα εμφανιστούν μόνο αφού περάσει κάποιος χρόνος πλήρους ηρεμίας. Καρτερεύοντας λοιπόν μπορεί να δούμε κάποια ψάρια (πιο νευρικά αυτή τη φορά) να γυροφέρνουν στον προθάλαμο. Επειδή ακριβώς θα είναι πιο κινητικά, θα είμαστε έτοιμοι για βολή σε πρώτο χρόνο! Μετά από το δεύτερο ψάρι καλό είναι να αναχωρήσουμε από το συγκεκριμένο σημείο και για οικολογικούς λόγους, αλλά και για να μη χάνουμε άδικα το χρόνο μας, αφού μάλλον δεν πρόκειται στο ψάρεμα αυτό να επανεμφανιστούν οι σηκιοί. Στην ποσειδωνία! Όταν οι σηκιοί που έχουμε εντοπίσει καταφύγουν στην πυκνή φυκιάδα, το πρώτο σας μέλημα είναι να παρατηρείτε προσεκτικά τις κορυφές των φυκιών για την κίνηση που θα φανερώσει το πέρασμα των ψαριών. Είναι πολύ πιθανό να ανοιχτεί ένας ή περισσότεροι διάδρομοι επάνω στο υποβρύχιο αυτό χαλί. Εκεί που θα τελειώνει ο προσωρινός διάδρομος έχει σταματήσει κι ο σηκιός. Προσπαθήστε η βολή να είναι όσο το δυνατό πιο πλάγια (παράλληλα με τον πυθμένα) με τα λάστιχα οπλισμένα στη μικρή σκάλα. Αν σας τύχει και ανοίξει το φτεράκι της βέργας στις ρίζες των φυκιών, θα υποφέρετε μέχρι να βγει. Αν βγει ποτέ από κει! Οι μονιάδες Έτσι αποκαλούν οι κυνηγοί αγριογούρουνων τα μεγάλα ενήλικα άτομα του είδους (συνήθως αρσενικά) που αποσπώνται από το υπόλοιπο κοπάδι και περιφέρονται κάνοντας μοναχική ζωή μέχρι την εποχή της αναπαραγωγής. Στην περίπτωση των σηκιών τα μεμονωμένα αυτά ψάρια έχω διαπιστώσει πως πρόκειται για θηλυκά αυγωμένα άτομα, σχετικά εύκολα στο κυνήγι τους και αρκετά μεγάλου βάρους. Μετά τη διαπίστωση αυτή δεν τα κυνηγώ πλέον, αφήνοντάς τα να αποδώσουν απογόνους για τη συνέχιση του είδους. Η συμβίωση με τα άλλα ψάρια Η κοινωνικότητα του σηκιού επιβεβαιώνεται με τη συμβίωση του με τα άλλα ψάρια. Μοιράζεται τα διαμερίσματά του και μπορεί να ζήσει αρμονικά με σαργούς, μελανούρια, σμέρνες, μελανούρια, αλλά και με το βασιλιά ροφό. Επειδή πιστεύω πως σε τούτη τη ζωή υπάρχουν ανταλλάγματα, είμαι σχεδόν σίγουρος πως με τη συμβίωση το ένα είδος βοηθά με τον τρόπο του το άλλο. Η ασθενική όραση του σηκιού προφανώς υποβοηθείται από τα προικισμένα με καλύτερη όραση είδη, ενώ αυτός προσφέρει την οξύτατη ακοή του και την υπερευαίσθητη πλευρική του γραμμή για χάρη της διατροφής και της προστασίας όλων των συγκατοίκων από τους εχθρούς. Αν εκεί που περιφέρονται σηκιοί αντιληφθούμε την ύπαρξη κάποιου ροφού θα πρέπει να φερθούμε έξυπνα αφήνοντας τον ροφό στην ησυχία του. Έτσι θα έχουμε για πολύ καιρό τον τόπο «κουμπαρά» που θα μας τροφοδοτεί με τους αυλικούς του. Αν χτυπήσουμε το ροφό, οι σηκιοί της περιοχής θα το εκλάβουν ως κίνδυνο και σύντομα θα αφήσουν το μέρος για αναζήτηση ασφαλέστερου. Συναγερμός!!! Στον τελευταίο σπόνδυλο, ο οποίος είναι και μεγαλύτερου μεγέθους από τους υπόλοιπους, περιέχονται δύο πέτρες χρώματος σχεδόν λευκού οι οποίες συγκρουόμενες μεταξύ τους παράγουν ένα διαπεραστικό θόρυβο που ακούγεται κάπως σαν κρρρρρρρ και ο οποίος γίνεται αντιληπτός από τα υπόλοιπα μέλη του κοπαδιού προκειμένου να τεθούν σε επιφυλακή ή ακόμα να τραπούν σε φυγή. Οι πέτρες αυτές είναι οι λεγόμενοι ωτόλιθοι. Εκτιμώνται ως ημιπολύτιμοι λίθοι και μετά από επεξεργασία μπορούν να δώσουν υπέροχα κοσμήματα. Πολλές φορές όταν αναδυόμαστε με ένα σηκιό στη βέργα μας αυτός ενδέχεται να ενεργοποιήσει την λειτουργία κρούσης των ωτόλιθων. Τότε θα καταλάβετε πόσο αντιληπτός γίνεται ο θόρυβος αυτός στα υπόλοιπα μέλη του κοπαδιού και πόσο σημαντικό όπλο έχει στη διάθεσή του προκειμένου να προστατευτεί. Πολλές φορές ακόμα και από την επιφάνεια μπορεί να ακούσουμε το συναγερμό αυτό και τότε πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά τον βυθό μήπως και εντοπίσουμε το μέρος που έχουν καταφύγει. Στενές επαφές Ο ελεύθερος δύτης που θα εκτελέσει μια εντελώς αθόρυβη βουτιά θα ευτυχίσει να έχει μια πολύ όμορφη οπτική εμπειρία με τους σηκιούς. Πιθανολογώντας πάντα πως η όραση τους είναι πολύ φτωχή, θα ευτυχίσουμε να δούμε ενήλικες του είδους να περιφέρονται νωχελικά μπροστά από τη βέργα μας. Είναι δε τόση η πολυτέλεια του χρόνου που μας προσφέρουν εκείνη τη στιγμή, που μπορούμε να περιμένουμε να μπουν δύο άτομα στην ίδια ευθεία και να κάνουμε ντουμπλέτα!!! Μαγειρική Ο σηκιός είναι από τα ψάρια που δεν χρειάζονται βοηθήματα γεύσης. Όπως και να τον μαγειρέψεις η ντελικάτη σάρκα του είναι ικανή να σε οδηγήσει σε θεϊκά γαστρονομικά μονοπάτια και να αισθάνεσαι επιτυχημένο το ψάρεμα κι ας έχεις καταφέρει να συλλάβεις μόνο ένα καλό σηκιό. Ο κόσμος των σηκιών!!! Ένας ήρεμος, ήσυχος και ευγενής κόσμος. Έχει δεχτεί την παρέμβαση του υποβρύχιου κυνηγού. Ας είναι κι αυτός μαζί τους το ίδιο ήρεμος και ευγενής, για να συνεχίσει  να απολαμβάνει την τροπική τους εικόνα για πάντα. |
Δράκαινα, το δηλητηριώδες ψάρι της άμμου
Δράκαινα, το δηλητηριώδες ψάρι της άμμου
Παρακαλούμε να δώσετε προσοχή σε αυτό το φαινομενικά μικρό, κάτω από 10 εκ, αμμώδη-χρωματιστό ψάρι, που ζει στη θάλασσα. Ξοδεύει τον μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του, με το να βρίσκεται θαμμένο στον βυθό και μόνο το δηλητηριώδες ραχιαίο πτερύγιο του, να διακρίνεται πάνω στην αμμώδη επιφάνεια. Σε (ευτυχώς) σπάνιες περιπτώσεις, όταν τα ψάρια αυτά είναι σε αφθονία, τοποθετούνται σε «σειρά» και όρθια μαύρα τρίγωνα κοσμούν το πάτωμα του αμμώδη βυθού.
Πρόκειται για την γνωστή σε όλους τους ψαράδες ΔΡΑΚΑΙΝΑ!!!
Ελπίζουμε κάνεις να μην έχει την ατυχία, να πατήσει με γυμνό πόδι μια δράκαινα, που βρίσκεται θαμμένη κάτω από την άμμο. Ο πόνος περιγράφεται συνήθως ως παροξυσμικός. Όταν το πτερύγιο της διαπεράσει την ανθρώπινη σάρκα και διαχύσει το δηλητήριό της, για τις δύο πρώτες ώρες, ο πόνος θα είναι πιο έντονος. Το πόδι θα γίνει κόκκινο και θα διογκωθεί η μολυσμένη περιοχή, η οποία θα νιώθεται μουδιασμένη, μέχρι και την επόμενη ημέρα. Ο ερεθισμός σε συνδυασμό με πόνο μπορεί να διαρκέσει έως και δύο εβδομάδες!!! Σε μερικές περιπτώσεις, η «μαύρη» ράχη μπορεί να σπάσει μέσα στο πόδι και η οποιαδήποτε ενεργεία που θα επιχειρηθεί για να αφαιρεθεί, θα προκαλέσει δυσφορία, μέχρι την πλήρη αποβολή της.
Το δηλητήριο της δράκαινας έχει ένα τύπο πρωτεΐνης που είναι ασταθής με τη θερμότητα. Αυτό σημαίνει ότι η μόνη θεραπεία είναι να τεθεί το σκέλος που τραυματίστηκε σε πολύ ζεστό νερό, τόσο, ώστε να μην προκαλέσει στον παθών εγκαύματα. Σε έρευνες που πραγματοποιήθηκαν, η συγκεκριμένη πρωτεΐνη μπορεί να διασπαστεί σε θερμοκρασίες άνω των 40 ° C. Αυτό έχει ως στόχο να επιφέρει ταχεία και μόνιμη ανακούφιση από τον πόνο, όμως μια ιατρική διάγνωση κρίνεται απαραίτητη.
Οι περισσότερες αναφορές για τσιμπήματα δράκαινας εστιάζονται κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, χωρίς όμως να σημαίνει ότι το ψάρι αυτό είναι σε αφθονία, κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα. Αυτό συμβαίνει διότι την περίοδο εκείνη, υπάρχει μεγάλη προσέλευση κόσμου στην θάλασσα.
Η δράκαινα αλιεύεται πολύ συχνά με καλάμι ή «καθετή» και είναι πολύ χαρακτηριστικό και έντονο το χτύπημα της. Πολλοί «νέοι» ψαράδες είτε κόβουν το παράμαλλο και την πετούν στην θάλασσα, για να την αποφύγουν, είτε την κρατούν απομονώνοντας της το δηλητηριώδες αγκάθι της.
Στις μέρες μας δεν έχει παρατηρηθεί ότι το τσίμπημα από δράκαινα επιφέρει θάνατο. Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποιήσαμε στο διαδίκτυο, φημολογείται ότι υπήρξε ένα κρούσμα θανάτου σε έναν ψαρά, όταν δέχτηκε πολλαπλά τσιμπήματα από μια μεγάλο-δράκαινα (περίπου το 1933). Όμως, δεδομένου ότι αυτή είναι η και μόνη περίπτωση θανάτου που εντοπίσαμε και σε συνδυασμό ότι δεν υπάρχει κάποιο επίσημο πόρισμα, το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το παραπάνω θύμα πιθανών να πέθανε από άλλες ιατρικές αιτίες, τις οποίες επιδείνωσαν τα πολλαπλά τσιμπήματα που δέχτηκε από το συγκεκριμένο ψάρι.
Όπως και να έχει όμως, καλό είναι να αποφεύγονται τέτοιου είδους τσιμπήματα.
Δράκαινα, Το περιβόητο ψάρι με τα δηλητηριώδη αγκάθια
Κοινή ονομασία είδους ψαριών, διαδεδομένη στα παράκτια νερά των εύκρατων έως κοινών θαλασσών. Ζει μέσα στην άμμο. Το μήκος του σώματος του φτάνει τα 40 εκ. και είναι μάλλον πεπλατυσμένο, εφοδιασμένο με πρόσθια δηλητηριώδη πτερύγια. Το ασερνικό φέρει επιπλέον διακοσμητικά πτερύγια, μπλε και κίτρινου χρώματος. Τα βράγχια έχουν μικρό άνοιγμα και βρίσκονται στο επάνω τμήμα του κεφαλιού και τα μάτια του είναι μικρά.
Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014
Μπικατίνι
Μπικατίνι
Περιγραφή. Η προνυμφη της μύγας σε σάπιο κρέας, είναι το σκουλίκι που μέχρι πρίν λίγο καιρό το χρησιμοποιούσαν μονο σε γλυκά νερα και το παρασκευαζαν μόνοι τους. Τώρα διατίθεται και στο εμπόριο για χρήση κυρίως στη θάλασσα. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στη χρήση του. Συγκαταλέγεται στα καλύτερα για εγγλέζικο εξαιτίας του μεγέθους του, της δυνατότητας εύκολης δόλωσης ενός και περισσοτέρων σε πολύ λεπτό αγκίστρι και της συνεχούς κίνησης του. Στα μειονεκτήματα αν το ψάρι το καταπιει ζωντανο πολλοι ειναι αυτοι που πιστεύουν ότι παθαίνει ζημιά στο στομάχι του. Συχνά ξεφεύγουν είτε απο απροσεξία είτε ηθελημένα (πετόντας τα εναπομείναντα στα σκουπίδια) και η πραγματική γενοκτονία όλων των μικρών ψαριών. Το μεγαλύτερο όμως μειονέκτημα ότι δεν εξετάζεται η προέλευση τους, δεδομένου οτι γίνονται μύγες και κυκλοφορούν παντού.
Προτιμήσεις ψαριών. Λαυράκια, μουρμούρες, τσιπούρες και όχι μονο.
Συντήρηση. Σε χαμηλή θερμοκρασία μέσα σε κουτάκια με ειδικές μικρές οπές για μερικές μέρες. Μαυτον τον τρόπο επιμυκήνουμε τη διαδικασία να μετατραπει σε μύγα.
Οδηγίες. Το καλύτερο δόλωμα για την τεχνική του εγγλέζικου. Τοποθετούμε ένα ή και περισσότερα πανω στο αγκίστρι μας καρφιτσώνοντας απο το σημείο που εχει λίγο μαυύρη απο χρωση εσωτερικά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)