το ψαρεμα της σουπια
Καταπληκτικό έδεσμα και ίσως το καλύτερο δόλωμα μαζί με το καλαμάρι για συρτή με μολύβι φύλακα. Η σύλληψη της σουπιάς γίνεται από σκάφος αλλά και από ακτή, χρησιμοποιώντας καλαμαριέρες.
Καταπληκτικό έδεσμα και ίσως το καλύτερο δόλωμα μαζί με το καλαμάρι για συρτή με μολύβι φύλακα. Η σύλληψη της σουπιάς γίνεται από σκάφος αλλά και από ακτή, χρησιμοποιώντας καλαμαριέρες.
Η γνωστή μας «Σουπιά», ζει βεβαίως στη θάλασσα και είναι νοστιμότατη. Τη συναντάμε στην «κουζίνα μας» τη σαρακοστή – και όχι μόνον - μαγειρεμένη στην κατσαρόλα, στον φούρνο, στο τηγάνι αλλά και στα κάρβουνα.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΟΠΟΔΟ
Η Σουπιά, ή «Σηπία η κοινή» όπως είναι το επιστημονικό της όνομα ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων και διαθέτει 10 πλοκάμια, εκ των οποίων τα δυο είναι μεγαλύτερα.
Μετά το κεφάλι επεκτείνεται το κυρίως σώμα που στην επάνω πλευρά του διαθέτει αυγοειδές όστρακο, το λεγόμενο κόκαλο της σουπιάς. Στο πίσω τμήμα του σώματός της βρίσκεται ο αδένας που εκκρίνει ένα μαύρο υγρό που ονομάζουμε μελάνι, μέρος του οποίου απελευθερώνει όταν αισθανθεί ότι κινδυνεύει. Με αυτό τον τρόπο θολώνει τα νερά και βρίσκει την ευκαιρία να ξεφύγει.
Η Σουπιά, ή «Σηπία η κοινή» όπως είναι το επιστημονικό της όνομα ανήκει στην οικογένεια των κεφαλόποδων και διαθέτει 10 πλοκάμια, εκ των οποίων τα δυο είναι μεγαλύτερα.
Μετά το κεφάλι επεκτείνεται το κυρίως σώμα που στην επάνω πλευρά του διαθέτει αυγοειδές όστρακο, το λεγόμενο κόκαλο της σουπιάς. Στο πίσω τμήμα του σώματός της βρίσκεται ο αδένας που εκκρίνει ένα μαύρο υγρό που ονομάζουμε μελάνι, μέρος του οποίου απελευθερώνει όταν αισθανθεί ότι κινδυνεύει. Με αυτό τον τρόπο θολώνει τα νερά και βρίσκει την ευκαιρία να ξεφύγει.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Τρέφεται με γαρίδες και μικρά ψάρια, ενώ έχει την ικανότητα ν’ αλλάζει τα χρώματά της και να τα προσαρμόζει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Το μελάνι της χρησιμοποιείται στην ζωγραφική ενώ το κόκαλό της κονιορτοποιημένο είναι θαυμάσια σκόνη για καθαρισμό δοντιών!
Εκτός από νοστιμότατο φαγητό είναι βεβαίως και θαυμάσιο δόλωμα στην καθετή στο παραγάδι, αλλά και ζωντανή, δολωμένη ολόκληρη σε ψάρεμα με μολύβι φύλακα ή κομμάτι στην καθετή και στο παραγάδι.
Τρέφεται με γαρίδες και μικρά ψάρια, ενώ έχει την ικανότητα ν’ αλλάζει τα χρώματά της και να τα προσαρμόζει ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται. Το μελάνι της χρησιμοποιείται στην ζωγραφική ενώ το κόκαλό της κονιορτοποιημένο είναι θαυμάσια σκόνη για καθαρισμό δοντιών!
Εκτός από νοστιμότατο φαγητό είναι βεβαίως και θαυμάσιο δόλωμα στην καθετή στο παραγάδι, αλλά και ζωντανή, δολωμένη ολόκληρη σε ψάρεμα με μολύβι φύλακα ή κομμάτι στην καθετή και στο παραγάδι.
ΠΩΣ ΨΑΡΕΥΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΟΥΠΙΕΣ
Ρίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισή οργιά. Καθώς η βάρκα μας μετακινείται κουνάμε το χέρι μας πάνω κάτω αργά, σηκώνουμε λίγο και επαναλαμβάνουμε μέχρι να συναντήσουμε τις σουπιές. Κατ’ αυτό τον τρόπο τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά, οι σουπιές ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια τους για να τα πιάσουν. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε με μια κοφτή κίνηση για να τις καρφώσουμε, ενώ μετά μαζεύουμε την πετονιά με μέτριο ρυθμό ώστε να τη φέρουμε στη βάρκα. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή γιατί θα μας πιτσιλήσει με νερό και μελάνι, οπότε καταλαβαίνετε το χάλι που θα δημιουργήσει γύρω της, όπως φαίνεται στην φωτογραφία.
ΤΑ ΑΛΙΕΥΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΡΓΑΛΕΙΑ.
Οι επαγγελματίες ψαραδες τις σουπιές τις ψαρεύουν με μανωμένα δίχτυα.
Εμείς οι ερασιτέχνες τις ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, τις πρώτες πρωινές ώρες, ή μία δύο ώρες πρίν νυχτώσει.
Ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος σουπιάς είναι ο τύπου καθετής.
Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 έως 80 mm, τέσσερις, πέντε ή και παραπάνω καλαμαριέρες - ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων, έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί με παράμαλλο μήκους 5 - 6 πόντων, διαμέτρου 30 - 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους. Η απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε. Στο τέλος δένουμε βαρίδι το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι.
Μπορούμε ακόμη να χρησιμοποιήσουμε πολύχρωμες καλαμαριέρες σε σχήμα γαρίδας τις οποίες περνάμε σε έτοιμη συρμάτινη αρματωσιά με τρία παράμαλλα, που αγοράζουμε από κατάστημα ειδών αλιείας.
Προμηθευόμαστε όμως ακόμη μερικές καλαμαριέρες για ρεζέρβα και από δυο – τρεις αρματωσιές για να είμαστε σίγουροι. Πολλές φορές καθώς ψαρεύουμε οι καλαμαριέρες μπορεί να κολλήσουν στον πυθμένα επάνω σε κάποιο παλιό παραγάδι, ή ακόμη και σε δίχτυα. Είναι αμαρτία να χαλάσουμε το ψάρεμά μας για ένα κόλλημα.
Μόλις φέρουμε τη σουπιά επάνω και πριν τη βάλουμε στη βάρκα, την κρατάμε για λίγο προς τη θάλασσα για να βγάλει το νερό και το μελάνι της, ενώ αμέσως μετά την τοποθετούμε σε κουβά με απάκι. Εμείς για να φωτογραφίσουμε το ψάρεμα δεν ακολουθήσαμε την παραπάνω διαδικασία τα αποτελέσματα τα βλέπετε…Προσοχή στο πιτσίλισμα, γιατί θα μας κάνει με τα μελάνια της χάλια!!!
Ρίχνουμε την πετονιά μας κι αφού πατώσει σηκώνουμε μισή οργιά. Καθώς η βάρκα μας μετακινείται κουνάμε το χέρι μας πάνω κάτω αργά, σηκώνουμε λίγο και επαναλαμβάνουμε μέχρι να συναντήσουμε τις σουπιές. Κατ’ αυτό τον τρόπο τα ψαράκια-καλαμαριέρες μοιάζουν ζωντανά, οι σουπιές ξεγελιούνται και απλώνουν τα πλοκάμια τους για να τα πιάσουν. Εκείνη τη στιγμή αισθανόμαστε ένα βάρος, αμέσως τραβάμε με μια κοφτή κίνηση για να τις καρφώσουμε, ενώ μετά μαζεύουμε την πετονιά με μέτριο ρυθμό ώστε να τη φέρουμε στη βάρκα. Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή γιατί θα μας πιτσιλήσει με νερό και μελάνι, οπότε καταλαβαίνετε το χάλι που θα δημιουργήσει γύρω της, όπως φαίνεται στην φωτογραφία.
ΤΑ ΑΛΙΕΥΤΙΚΑ ΜΑΣ ΕΡΓΑΛΕΙΑ.
Οι επαγγελματίες ψαραδες τις σουπιές τις ψαρεύουν με μανωμένα δίχτυα.
Εμείς οι ερασιτέχνες τις ψαρεύουμε με καλαμαριέρες νύχτα με φεγγάρι, τις πρώτες πρωινές ώρες, ή μία δύο ώρες πρίν νυχτώσει.
Ένας από τους αποδοτικότερους τρόπους ψαρέματος σουπιάς είναι ο τύπου καθετής.
Δένουμε πάνω σε πετονιά 60 έως 80 mm, τέσσερις, πέντε ή και παραπάνω καλαμαριέρες - ψαράκια διαφόρων φωσφορούχων χρωμάτων, έντονο κόκκινο, πράσινο ή πορτοκαλί με παράμαλλο μήκους 5 - 6 πόντων, διαμέτρου 30 - 45 mm, σε απόσταση καλαμαριέρας από καλαμαριέρα 40 έως 60 πόντους. Η απόσταση αυτή αυξάνεται όσο πιο βαθιά ψαρεύουμε. Στο τέλος δένουμε βαρίδι το οποίο καλό θα είναι να διαθέτει και στριφτάρι.
Μπορούμε ακόμη να χρησιμοποιήσουμε πολύχρωμες καλαμαριέρες σε σχήμα γαρίδας τις οποίες περνάμε σε έτοιμη συρμάτινη αρματωσιά με τρία παράμαλλα, που αγοράζουμε από κατάστημα ειδών αλιείας.
Προμηθευόμαστε όμως ακόμη μερικές καλαμαριέρες για ρεζέρβα και από δυο – τρεις αρματωσιές για να είμαστε σίγουροι. Πολλές φορές καθώς ψαρεύουμε οι καλαμαριέρες μπορεί να κολλήσουν στον πυθμένα επάνω σε κάποιο παλιό παραγάδι, ή ακόμη και σε δίχτυα. Είναι αμαρτία να χαλάσουμε το ψάρεμά μας για ένα κόλλημα.
Μόλις φέρουμε τη σουπιά επάνω και πριν τη βάλουμε στη βάρκα, την κρατάμε για λίγο προς τη θάλασσα για να βγάλει το νερό και το μελάνι της, ενώ αμέσως μετά την τοποθετούμε σε κουβά με απάκι. Εμείς για να φωτογραφίσουμε το ψάρεμα δεν ακολουθήσαμε την παραπάνω διαδικασία τα αποτελέσματα τα βλέπετε…Προσοχή στο πιτσίλισμα, γιατί θα μας κάνει με τα μελάνια της χάλια!!!
ΣΟΥΠΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΤΗ
Εάν δεν διαθέτουμε βάρκα ή τέλος πάντων θέλουμε να πιάσουμε σουπιές από την ακτή είτε για φαγητό, είτε για δόλωμα, χρησιμοποιούμε το ίδιο καλάμι με το οποίο ψαρεύουμε με μονάγκιστρο. Δένουμε μια από τις δύο προαναφερόμενες αρματωσιές, πετάμε στην θάλασσα και μόλις το βαρίδι πατώσει αρχίζουμε να μαζεύουμε σιγά - σιγά πετονιά. Οι καλαμαριέρες μοιάζουν σαν κοπαδάκι που κολυμπά στον πυθμένα, το βλέπει η σουπιά, επιτίθεται, πιάνεται στις βελόνες της καλαμαριέρας, εμείς μαζεύουμε την πετονιά με τη χρήση του μηχανισμού μας και φέρνουμε το κεφαλόποδο έξω.
Αν τα νερά είναι πολύ ρηχά, δένουμε μια μόνο καλαμαριέρα με αόρατο παράμαλλο 30 mm, μήκους 40 περίπου πόντων, μισό μέτρο πάνω από το βαρίδι. Αν στο σημείο που θα ψαρέψουμε υπάρχει εκτός από άμμο και βραχάκια, μπορούμε αντί για βαρίδι να χρησιμοποιήσουμε ένα μικρό κομμάτι αλυσίδα, ώστε να μην έχουμε κολλήματα στον πυθμένα.
Καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε απόχη γιατί αν δεν έχει πιαστεί καλά από τα μουστάκια, μπορεί να «ξεβελονιαστεί» και να μας φύγει.
Εάν δεν διαθέτουμε βάρκα ή τέλος πάντων θέλουμε να πιάσουμε σουπιές από την ακτή είτε για φαγητό, είτε για δόλωμα, χρησιμοποιούμε το ίδιο καλάμι με το οποίο ψαρεύουμε με μονάγκιστρο. Δένουμε μια από τις δύο προαναφερόμενες αρματωσιές, πετάμε στην θάλασσα και μόλις το βαρίδι πατώσει αρχίζουμε να μαζεύουμε σιγά - σιγά πετονιά. Οι καλαμαριέρες μοιάζουν σαν κοπαδάκι που κολυμπά στον πυθμένα, το βλέπει η σουπιά, επιτίθεται, πιάνεται στις βελόνες της καλαμαριέρας, εμείς μαζεύουμε την πετονιά με τη χρήση του μηχανισμού μας και φέρνουμε το κεφαλόποδο έξω.
Αν τα νερά είναι πολύ ρηχά, δένουμε μια μόνο καλαμαριέρα με αόρατο παράμαλλο 30 mm, μήκους 40 περίπου πόντων, μισό μέτρο πάνω από το βαρίδι. Αν στο σημείο που θα ψαρέψουμε υπάρχει εκτός από άμμο και βραχάκια, μπορούμε αντί για βαρίδι να χρησιμοποιήσουμε ένα μικρό κομμάτι αλυσίδα, ώστε να μην έχουμε κολλήματα στον πυθμένα.
Καλό θα είναι να χρησιμοποιήσουμε απόχη γιατί αν δεν έχει πιαστεί καλά από τα μουστάκια, μπορεί να «ξεβελονιαστεί» και να μας φύγει.
ΟΙ ΣΟΥΠΙΕΣ ΩΣ ΔΟΛΩΜΑ
Για να δολώσουμε τις σουπιές προχωρούμε στην παρακάτω διαδικασία:
Τις Καθαρίζουμε και τις ξεπετσιάζουμε. Χρησιμοποιούμε μόνο το σώμα, ενώ το κεφάλι και τα πλοκάμια τα τηγανίζουμε ή τα χρησιμοποιούμε για άλλου είδους ψάρεμα (εμείς πάντως τα τρώμε τηγανητά…)
Αφού καθαρίσουμε καλά τις σουπιές ρίχνουμε τα σώματα σε κουβά με λίγο θαλασσινό νερό, τα παραγουλιάζουμε καλά - καλά μέχρι ν’ ασπρίσουν και τα τοποθετούμε σε ξύλο. Με κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε λωρίδες και κατόπιν κομμάτια μεγέθους αναλόγως των αγκίστρων που θα χρησιμοποιήσουμε. Τα κομμάτια αυτά διατηρούμε σε δοχείο με θαλασσινό νερό μέχρι να τα δολώσουμε στο παραγάδι.
Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε τη σουπιά στην καθετή, παίρνουμε μαζί μας το σώμα και λίγο πριν αρχίσουμε να ψαρεύουμε κόβουμε σε λωρίδες όπως παραπάνω, αναλόγως πάντα του μέγεθος των αγκίστρων που χρησιμοποιούμε.
Μεγάλη προσοχή πρέπει να δώσουμε ώστε να μην κολλήσουν επάνω τους κόκκοι άμμου θαλάσσης ή οποιαδήποτε άλλα ξένα σωματίδια, γιατί το δόλωμά μας θα χαλάσει και δεν θα το τρώνε τα ψάρια.
Στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα δολώνουμε τη σουπιά ολόκληρη και ζωντανή.
Για να δολώσουμε τις σουπιές προχωρούμε στην παρακάτω διαδικασία:
Τις Καθαρίζουμε και τις ξεπετσιάζουμε. Χρησιμοποιούμε μόνο το σώμα, ενώ το κεφάλι και τα πλοκάμια τα τηγανίζουμε ή τα χρησιμοποιούμε για άλλου είδους ψάρεμα (εμείς πάντως τα τρώμε τηγανητά…)
Αφού καθαρίσουμε καλά τις σουπιές ρίχνουμε τα σώματα σε κουβά με λίγο θαλασσινό νερό, τα παραγουλιάζουμε καλά - καλά μέχρι ν’ ασπρίσουν και τα τοποθετούμε σε ξύλο. Με κοφτερό μαχαίρι τα κόβουμε λωρίδες και κατόπιν κομμάτια μεγέθους αναλόγως των αγκίστρων που θα χρησιμοποιήσουμε. Τα κομμάτια αυτά διατηρούμε σε δοχείο με θαλασσινό νερό μέχρι να τα δολώσουμε στο παραγάδι.
Αν πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε τη σουπιά στην καθετή, παίρνουμε μαζί μας το σώμα και λίγο πριν αρχίσουμε να ψαρεύουμε κόβουμε σε λωρίδες όπως παραπάνω, αναλόγως πάντα του μέγεθος των αγκίστρων που χρησιμοποιούμε.
Μεγάλη προσοχή πρέπει να δώσουμε ώστε να μην κολλήσουν επάνω τους κόκκοι άμμου θαλάσσης ή οποιαδήποτε άλλα ξένα σωματίδια, γιατί το δόλωμά μας θα χαλάσει και δεν θα το τρώνε τα ψάρια.
Στο ψάρεμα με μολύβι φύλακα δολώνουμε τη σουπιά ολόκληρη και ζωντανή.
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ
Εάν κατά τη διάρκεια νηστείας αγοράσουμε σουπιές για να τις καταναλώσουμε, σας δίνουμε μια σειρά χρήσιμων συμβουλών για τι πρέπει να προσέχουμε στην επιλογή του προαναφερόμενου κεφαλόποδου προκειμένου να αποφύγουμε το εξαιρετικά δυσάρεστο ενδεχόμενο μιας τροφικής δηλητηρίασης από ακατάλληλα θαλασσινά :
1. Η επιφάνειά τους να είναι υγρή και γυαλιστερή,
2. η σάρκα τους να είναι συμπαγής και ελαστική,
3. τα μάτια γυαλιστερά, ζωηρά και χωρίς κηλίδες και
4. τα πλοκάμια και οι βεντούζες να είναι ανθεκτικά στο τράβηγμα.
Οι ίδιες προφυλάξεις βέβαια ισχυουν και για το φρέσκο χταπόδι, ή καλαμάρι.
Εάν κατά τη διάρκεια νηστείας αγοράσουμε σουπιές για να τις καταναλώσουμε, σας δίνουμε μια σειρά χρήσιμων συμβουλών για τι πρέπει να προσέχουμε στην επιλογή του προαναφερόμενου κεφαλόποδου προκειμένου να αποφύγουμε το εξαιρετικά δυσάρεστο ενδεχόμενο μιας τροφικής δηλητηρίασης από ακατάλληλα θαλασσινά :
1. Η επιφάνειά τους να είναι υγρή και γυαλιστερή,
2. η σάρκα τους να είναι συμπαγής και ελαστική,
3. τα μάτια γυαλιστερά, ζωηρά και χωρίς κηλίδες και
4. τα πλοκάμια και οι βεντούζες να είναι ανθεκτικά στο τράβηγμα.
Οι ίδιες προφυλάξεις βέβαια ισχυουν και για το φρέσκο χταπόδι, ή καλαμάρι.
