ΟΛΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ

Οι δικαννάκηδες στο...στόχαστρο!

Γιατί επιμένουν οι δικαννάκηδες στην επιλογή τους; Τι κρατά τον δικαννάκια σταθερό στην επιλογή του και τι θα τον έκανε να κάνει την «υπέρβαση» και να πάει στην καραμπίνα;

Μπορεί η πλειοψηφία να κυνηγά με καραμπίνα, όμως ένα σταθερό ποσοστό γύρω στο 30% επιμένει στο δίκαννο. Η απάντηση των κατασκευαστών, όπως διακρίνεται από τις πρόσφατες σχεδιαστικές αλλαγές, βασίζεται στη βολικότητα. Είδαμε τη γρήγορη αποσυναρμολόγηση της Benelli Vinci και της Browning Maxus. Ομως η γρήγορη αποσυναρμολόγηση είναι μέρος της λύσης. Δεν είναι η συνολική λύση που θα καταστήσει την καραμπίνα κυρίαρχη.

Πρώτο πλεονέκτημα για τους κατόχους δίκαννου είναι η γρήγορη αποσυναρμολόγηση χωρίς μπελαλίδικα βίδωσε - ξεβίδωσε.

Πρώτο πλεονέκτημα για τους κατόχους δίκαννου είναι αυτό που διαπίστωσαν και οι κατασκευαστές, δηλαδή η γρήγορη αποσυναρμολόγηση χωρίς μπελαλίδικα βίδωσε - ξεβίδωσε. Αν και η Vinci έχει κάνει άλματα σε σχέση με τις πρώτες καραμπίνες ελατηρίου, ο κλάδος έχει ακόμα δρόμο για να πιάσει τη βολικότητα του δίκαννου σε αυτό το σημείο.

Δεύτερο πλεονέκτημα είναι η απουσία διαδικασιών. Ενόσω υπάρχει αποθήκη που γεμίζει ξεχωριστά από τη θαλάμη, η καραμπίνα θα έχει περισσότερες διαδικασίες χειρισμού από το δίκαννο. Δεν είναι μόνο θέμα γεμίσματος της θαλάμης και της αποθήκης. Υπάρχει και η άλλη φάση διαδικασιών: αυτό της προσωρινής απενεργοποίησης για ασφάλεια. Οταν ένας δικαννάκιας φτάσει σε φράχτη ή χαντάκι, ανοίγει το όπλο και αυτομάτως έχει διαχωρίσει τον πυροδοτικό μηχανισμό από τα πυρομαχικά.

Δίσφαιρη καραμπίνα
Στην καραμπίνα η ίδια διαδικασία απαιτεί τράβηγμα του κλείστρου, και πιάσιμο του εξερχόμενου φυσιγγίου, αν προλάβει πριν αυτό πέσει στο έδαφος.

Η δίσφαιρη καραμπίνα Browning Twelvette περιόρισε τη χωρητικότητα σε δύο φυσίγγια. Ηταν δηλαδή ένα «δίκαννο με μια κάννη». Ομως ούτε αυτή δεν κατάφερε να κερδίσει το σημαντικό 30 τοις εκατό και να το κάνει «καραμπινόφιλο» διότι δεν απέφυγε τις πολλές διαδικασίες.

Τρίτο πλεονέκτημα, που μάλλον ποτέ δεν θα προσφέρει η καραμπίνα, είναι η ύπαρξη δύο ξεχωριστών μηχανισμών, δύο όπλων ουσιαστικά, σε συσκευασία ενός. Αν κάτι χαλάσει στη μια μεριά, π.χ. σπάσει ένα ελατήριο, παραμένει ενεργή η άλλη και έτσι ο κυνηγός συνεχίζει το κυνήγι του. Το πλεονέκτημα είναι περισσότερο θεωρητικό παρά πρακτικό, όμως είναι αρκετό για να κρατήσει ένα σημαντικό ποσοστό στο δίκαννο.

Η καραμπίνα έχει γραμμική τοποθέτηση των συστημάτων της. Πρώτα η βάση και μετά ακολουθεί η κάννη. Μια καραμπίνα με κάννη 65 εκατοστών θα έχει συνολικό μήκος κατά 15 με 20 εκατοστά μεγαλύτερο από ένα δίκαννο.

Τέταρτο πλεονέκτημα είναι το μήκος. Η καραμπίνα έχει γραμμική τοποθέτηση των συστημάτων της. Πρώτα η βάση και μετά ακολουθεί η κάννη. Μια καραμπίνα με κάννη 65 εκατοστών θα έχει συνολικό μήκος κατά 15 με 20 εκατοστά μεγαλύτερο από ένα δίκαννο με ίδιο μήκος κάννης, απλά λόγω βάσης.

Ισως κάποιος σχεδιαστής καταφέρει να κρύψει ή να τοποθετήσει στη βάση εκεί που δεν θα προσθέτει στο συνολικό μήκος του όπλου. Ομως, αυτός ο σχεδιαστής δεν έχει βρεθεί ακόμα.

Αν και η Vinci έχει κάνει άλματα σε σχέση με τις πρώτες καραμπίνες ελατηρίου, ο κλάδος έχει ακόμα πολύ δρόμο.

Μαζί με το μήκος συντρέχει το ζύγισμα. Εχοντας τη βάση των 15 με 20 εκατοστών, το αριστερό χέρι είναι πιο μακριά από το δεξί από ό,τι είναι κρατώντας ένα δίκαννο. Σε αυτό το κράτημα προστίθεται το βάρος της αποθήκης και των δύο φυσιγγίων, ελατηρίου, συστήματος αερίων, πώματος και το ζύγισμα πάει περίπατο. Προφανώς το ζύγισμα δεν μετρά στους οπαδούς της καραμπίνας.

Αγοραστές καραμπίνες
Οταν η Beretta έβγαζε την 304, ίσως την πιο καλοζυγισμένη καραμπίνα του κόσμου, οι πωλήσεις ήταν 5 προς 1 υπέρ της 390, ίσως της πιο κακοζυγισμένης Beretta που έβγαλε η εταιρεία. Αυτό το στατιστικό στοιχείο λέει πολλά για την εκτίμηση που έχουν οι «καραμπινάδες» στο καλό ζύγισμα του όπλου μπροστά στην παροχή της ικανότητας βολής φυσιγγίων μάγκνουμ. Η 390 είναι μάγκνουμ 76 χιλιοστών, η 304 ήταν κανονική με 70 χιλιοστά θαλάμη.

Εδώ αναδύεται το ερώτημα, πόσοι αγοραστές καραμπίνας θα έμεναν πιστοί στην επιλογή τους αν είχαν την ευκαιρία να κρατήσουν ένα σωστά ζυγισμένο δίκαννο; Και η έμφαση είναι στο να κρατήσουν, δηλαδή να αισθανθούν διά της αφής και όχι οπτικά, από τρία μέτρα απόσταση στον οπλοβαστό. Οταν κάποιος δει τι σημαίνει τρία κιλά καλοζυγισμένα, σε σύγκριση με τρία κιλά αδιάφορης κατανομής βάρους, η επιλογή του μάλλον θα επηρεαστεί.

Ισως, στο μέλλον, να εμφανιστεί ένας νέος Civolani, ο εφευρέτης που μας έδωσε το σύστημα αδρανείας και ίσως το πιο γόνιμο εφευρετικό μυαλό για την καραμπίνα. Αυτός ο νέος εφευρέτης ίσως καταφέρει να μειώσει τις διαδικασίες της καραμπίνας, να μειώσει το μήκος της και να βελτιώσει το ζύγισμά της. Οταν γίνουν κάποτε όλα αυτά, τότε ίσως να πάει το 30 τοις εκατό στην καραμπίνα και το δίκαννο να υποχωρήσει σε ένα καθεστώς «ημιαντίκας» για όσους θα επιμένουν σε ένα «ρετρό» κυνηγετικό σύνεργο.

Οταν κάποιος δει τι σημαίνει τρία κιλά καλοζυγισμένα, σε σύγκριση με τρία κιλά αδιάφορης κατανομής βάρους, η επιλογή του μάλλον θα επηρεαστεί.

Να μην ξεχνάμε όμως ότι παράλληλα με τους σχεδιαστές καραμπίνας θα δουλεύουν και σχεδιαστές δίκαννων. Αυτοί θα κυνηγούν το δικό τους άγιο δισκοπότηρο που είναι η μείωση κόστους ώστε το δίκαννο να φτάσει την ίδια συνάρτηση κόστους-ποιότητας της σύγχρονης καραμπίνας. Επίσης στο δίκαννο χρειάζεται περισσότερη ανταλλαξιμότητα τμημάτων και αποφυγή της εφαρμογής στο χέρι για να πιάσει την καραμπίνα.

ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ;
Η σύγχρονη τεχνολογία υπόσχεται να αλλάξει πολλά στην οπλοκατασκευή. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε προς τα πού θα πορευθούμε και πόσο σύντομα...